Kibrit Kirpikli Şiiri - Kerem Reisoğlu

Özledin mi beni çok uzun oldu görüşmeyeli
Nasıl bir veremsin kurtulamıyorum
Rüyalarımı senin yüzünden gerçek sanıyorum
İnerken merdivenlerimden kayıp düşüyorum
O kabarık hareketli kalbini yansıtan gözlerin ah
İçim yanıyor yandıktan sonra külleri yangın çıkartıyor
Küçük ama Amazonları yakabilecek kadar güçlü kasvetli
Hele o beni benden alan Tiratından gözlerimi alamadığım gülümsemesi
Aynı kusurun ortağıyız ellerimizin üzerinde
Şaşırdın mı beklemedin mi tahmin edemedin mi yaptıklarımı
Güldürürüm seni istersen günlerce yeterki o kapıyı benim için açık tut
Bekliyorsun beni ne dememi bekliyorsun
Beklenmeyenlere mi alıştın hoşuna mı gitti bide öğrensen şiirlerimi
Senin için olduklarını ağlama olur mu eski günler canlanınca
Chaplin sineması gibi geçince mazi üzülme çocuğunu düşün olur mu
Çünkü ben ölmüş olacağım
Her gün ölmüş olduğun mezarının ziyaret hatrını versen olmaz mı
Gönlünün bana yatık olduğunu görüyorum bizi ayrı tutan ne anlamıyorum
He hatırladım şimdi her gün senin yalanlarına kanıp duruyorum
Bu hayat ayrı bir nimet bu nimetin sebebi senin gibi bir minnet
Tutuşturursun kalbimi çıra misali kibrit
Haylaz huysuz bir çocuğa benziyorsun
Elimde şeker var niye kaçıyorsun