Kibrit kutularıyla trenler,
Çöpleriyle resim çerçeveleri,
Evler yapardık.
Padişah köle oyunu oynardık.
On saniye odayı aydınlatır,
Dilek tutup fallar açardık.
Ocağımızı, sobamızı, sigaramızı yakardık.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta