Kibrit Çöpü Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Bir kibrit çöpü kadar,
Değerim yoksa gözünde,
İşte o zaman gözyaşlarım akar,
Ağlarım şu halime.

Belki kalbinde bana bir yer yok,
Zaten aşktan yana hiç kısmetim yok,
Hiçbir baharımın, kıştan farkı yok,
Yüreğim kan ağlasa da önemi yok.

Ben sensiz yaşamaya alıştım,
Yalnızlık benim dert ortağım,
Hayalinle bir nefes kadar yakınım,
Aşkımı onunla dilediğimce yaşarım.

Hem kendime, hem kaderime yanarım,
Karanlık sokaklarda gezer dolaşırım,
Kaldırımlar benim en yakın arkadaşım,
Kimseye sorma beni, acılarımı içime atarım.

Zararı yok, hiç önemsemesen de beni,
Yine de dünyaya değişmem saçının bir telini,
Bir bilsen içimdeki sana olan sevgimi,
Bana yüreğini verirsin inan ki.

Sil istersen beni tüm geçmişinden,
Geride kalmasın hiçbir şey benden,
Bir yıldız gibi karanlıkta kayıp gidersem,
Beni o zaman hatırlarsın istersen.

Eğer hatırlamak istemezsen,
Karanlığın uçurumunda beklerim ben,
Biliyorum, yine de ellerini uzatmazsın sen,
Bir kibrit çöpü kadar önemsizdim zaten.

Seni son bir defa daha görsem,
Saçlarını koklasam, içime çeksem,
Sarılsam bedenine, sana kenetlensem,
İnan, senden başka bir şey istemem.

Kendine iyi bak güzelim,
Bilmem, ben sensiz ne ederim,
Acı içinde geçer bütün günlerim,
Bunlar benim sana son sözlerim.

Mustafa Kaynak