Kibrit Çöpleri Şiiri - Ersin Alptekin

Poyraz bir rüzgar gibi ilk alevleri
Hayatta insan misali,çıplak olur ölümleri
Bazen bir ormana,bir şehre kafa tutarlar
Derdini anlatmaz,içine kapanıktır kibrit çöpleri

Kutularını açar azrail olmuş insan eli
Birbirine kenetlenmiş kırk adet yürekli
Farklı sebepte farklı yerlerde intaharlar
Derdini anlatmaz,içine kapanıktır kibrit çöpleri

Medeniyet ilerlesede hep aynıdır isimleri
Fani dünyada alınlarında yazılıdır kaderleri
Küçük mekanlarında hep aynı havayı paylaşırlar
Derdini anlatmaz,içine kapanıktır kibrit çöpleri

Zifiri karanlık gecelerin aydınlığı bekleyişi
Sen yanarken bende umutsuzluk külleri
Üflersen göremezsin bendeki seni
Derdini anlatmaz,içine kapanıktır sönerken
kibrit çöpleri

Ersin Alptekin
17.08.04