Kibrit Çöpleri Şiiri - Nurşen Kaygısız

renkli kibrit çöpleriydi
yüreğinde yanan
çöplerden yoldu karanlıklar
ıraksamalara...

dişbudak ağacının
sarı çiçeklerine tutuldu yıldızlar
ışıl ışıl
ıslak sabahlara uyanan,
karatavuklar kondu
dal uçlarına..

baharda yeni sürgündü
aşk
dili tutulan
eli ermeyen
yoklanan
yorulan
bir yolcu..

ayaklarıyla uyandı güne
yollara düştü ilk ışıklarla.
bir kara üzüm salkımıydı hüzün..
tadı kekremsi.

gözleri geride kaldı
arı çiçek arar gibi aradı.
düşlerini süsleyen yıldızları.
üşüdü
titredi
yalınayak koştu
gözlerinin düştüğü yere..

uzadı
uzadı..
günde çelişkiler
yoksul bakışlarda kısırlaştı.

dingin
tutarsız
kararsızdı yalınlaşan sözcükler
dil uçlarından düştü
karanlıklara..

17/09/2010
ödemiş