Kibrit Şiiri - İsa Yılmaz

kapısını örtüp hayatın
ardına bile bakmaksızın
yaşanmış her şeye sırtını döneceksin
bir saniye içinde sonsuzu saklarcasına
bir de bakmışsın her şey karşında
ve sonra ta kalbinde bir ses duyacaksın
bir film dönüyor sahnede kimsenin görmediği
bir cinayet işleniyor
bir aşk taştan heykel gibi yıkılıyor
düşen taşlar bir adamın kalbine oturuyor
bir damla gözyaşı erkeğini yitirmiş kadınlar gibi ağlıyor
melekler kurtarmaya gelmiş de kimseler bilmiyor
bir adam yaşadığı her şeyi yakmak istiyor
kibrit en çok onu yakıyor
film tekrarbetekrar biterken başlıyor…

12.01.13