Kıbrısım Şiiri - Yunus Özerdem

Beşparmaklar, tepe tepe dizilir
Akan yağmur, örgü olur süzülür
Güzel gördüm, iki gözüm seyirir
Kıbrısımda her gün, ayrı sevilir

Şu adada, herkes ayrı bahtiyar
Akarsuyu soğuk, erirken karlar
Gelinler oynar, yeri olsa da dar
Oy Kıbrıslım, gel belimi sıkı sar

Her metresi güzel, cennet vatan
Mangal söner, şişelerin şafkı yaman
Mutlu eder, akşamdan arda kalan
Kıbrıs bura, tütsü tütsü zeytin kokan

Al orağı, peşkiri oğul, koyul haydi oyuna
Kızlar hoş mendillerle, feslikan kokusunda
El yapımı şarabın, mayhoş tortusunda
Kıbrısta güneş doğar, meydanın doğusunda

Her avluda, bir yasemin bir talvar
Üzümler sarkıyor, inci inci bir tamam
Kuyu başı boş kaldı, geçerken zaman
Kıbrıs'ta samanlık, bil ki her dem seyran

Seyre daldım, yuvarlanırken yelkovan
Altın kumsal, rakı, balık, başım duman
Boş yere efelenme, aşksız olmaz insan
Kıbrıs dedin mi, durmaz akar zaman

Bu öyle bir aşk ki, yeryüzünde yoktur
7/24 insanlığın, boş lafa karnı toktur
İrem bağları gibi, yüreğe batan oktur
Kıbrıs, beyaz sakalda biten, enfes sondur.