Şöför Halil Usta’ya
Özker’i tanır mısın,dediğimde
“Adalı olup’da, yaşı 70’i aşkın
Bir kalp taşıyan,şiir okuyan
Kim ki tanımaz onu
Yaşamamıştır, evlat” dedi.
O bir ruh ve halk adamıydı
Hem öğretti,hem de destanını
Yazdı adanın,insanların,Kıbrısın...
Ama insanlar nankör ve de kör
Şimdi Özker’i yüz kişiye sorsan
Ancak 101’ncisi anımsar.Onun da
Yaşı yetmiştir. Gönül adamıdır.Şairdir.
“Bir zamanlar hem arabamı sürer
Hem Özker’in şiirlerini söylerdim
O zamanlar Özker’i herkes bilir
Herkes severdi.
O bir gönül adamıydı
Bir insanseverdi
Kimseyi kırmadı
En güzel şiirlerini, bu adada, Kıbrıs’ta
Yazdı..
Bir zamanlar çocuklar onun şiirlerini
Ezbere söylerlerdi..”
Ne kötü zamana kaldık
Ne şiir kaldı, ne Özker
Sanki Ada evlerin,malikanelerin
Altında battı.
Ne şiir kaldı.,ne Özker
Fakat ben arabamı sürerken
Onun şiirlerini söyler gezerim
O bir halk efsanesidir
Özker biter mi? ” evlat,dedi.
(Girne, Kaan Otel, 2008)
Kayıt Tarihi : 20.1.2010 22:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!