İki kardeş birlikte biraz deli yaşarmış,
Ünleri kaba sığmaz, mahalleyi aşarmış!
Mahallede ne olsa bunlardan bilinirmiş,
Hangisini görseler sen yaptın denilirmiş!
Kavga edip darılsa karşısına alırmış,
Kimin camı kırılsa kapısına varırmış!
Öyle zaman olmuş ki, şikâyetler bitmemiş,
Bu kadar suçlamaya, akılları yetmemiş!
Şikâyet duya, duya zıvanadan çıkmışlar,
Her kaybolan eşyayı aramaktan bıkmışlar!
Çocukların annesi çare arar dururken,
Birden bire sevinmiş hoca ezan okurken!
Kollarından tutarak teslim etmiş imama,
Bir şeyler öğrenirler, belki gelir imana!
Büyükten başlayarak hoca sormuş soruyu,
Yapacağı sorguda kim bilecek doğruyu?
“Şimdi söyle bakalım acaba Kıble nerde?
Elinle göster hemen bana olduğun yerde!
Sessiz durma karşımda, alsana sevabını!
Kıble nerdeee, diyorum; versene cevabını! ”
Bağırınca çocuğa zangır, zangır titremiş
Çocukta ağlayarak, hadi kaçalım demiş!
Abisiyle birlikte, korkudan ölüyormuş!
Biz neden kaçıyoruz ki? Abi, diye sormuş!
“Oğlum, bu sefer başka! Cevap verin diyorlar!
KIBLE’leri kaybolmuş! Kaç, bizden biliyorlar! ”
Şahan der ki bunları elbet bir gören olur!
Kim bilir ki, her biri; evliya, eren olur!
Kayıt Tarihi : 26.5.2013 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kıbleyle ilgili bir konuşmaya kulak misafiri olup dehşete kapıldığımı hatırlıyorum yalnızca
pusula, pusula açısı, manyetik sapma, onun açısı, kabe ye olan uzaklık,.. hepsi önemliymiş
o gün anladım ki kıble bulmak zor iş! işim düşerse peşinen günahına razı gelir yazı tura atarım:)
veya yakınlarda namaz kılan birini bulur onun yönünü baz alarak günahı ona geçiririm:)
TÜM YORUMLAR (1)