Kibir, fiyaka olmuş,
Tevazu hiç sevilmez,
Kibirliyi kibrinle yen,
O tevazuuyla yenilmez…
Kendini hep yüceltir,
Karşısında ki aptal,
Övündükçe övünür,
Diyemezsin orda kal!
Nasıl kalabilirsin,
Tevazulu bir insan,
Adam köle sanıyor,
Oluyorsun harcanan.
Şimdi gerekmedi mi?
Kibirlilere kibir,
Çünkü tevazu geçmez,
Ardından zillet gelir…
(1994)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 11.12.2011 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!