İnsanlar tanıdım burnu havada kibirden,
Sanki bilmez mahşeri haberi yok kâbirden.
Menfaati olmasa yüzümüze bakmazlar,
İşleri düşmedikçe kapımızı açmazlar.
Uzak olalım derken dibimize düşerler,
Sahte bir tebessümdür dudaklarda gülüşler.
Gıybet riya bulanmış dilinde güzel sözler
Üzerinden atsan da yine de kalır izler.
Bitmez ömür çilesi eğilir yere başlar,
Sen ekmek uzatırsın o sözle seni taşlar.
Biriken gözyaşları akarken damla damla,
Ferya-dı figândır bu geçiyor ömür gamla.
Aşkın efsunlu hali hayatın baharında,
Biz aciziz ne olur yakma bizi narında.
Rabbim islah eylesin kulum diye yaratmış,
Akıl fikir de vermiş yolu ona bırakmış.
İmtihan dünyasıdır deyip sabrettik bizde,
Görmezden gelmek olmaz duaya katın sizde.
Türkmenkızı düşünür yolun en incesini,
Kibirden uzak eyle Rabbim sen cümlesini.
...türkmenkızı...
Kayıt Tarihi : 22.9.2020 18:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Satırlar Arası Yolculuk" Kitabımda
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!