Kibir Şiiri - İsmet Anik

Gül bilmez rayiha kimden verilir
Bülbüle meyleder toprağa bakmaz
Görmezki köküne kerme serilir
Necaset olmasa gül güzel kokmaz.

Toprakta yeşilin alın simyası
Simyasında saklı koku kimyası
Musavvir çalmasa tasvir mayası
Kapkara toprakta beyaz gül çıkmaz.

Kulsun süleyman'ım nuh'um desende
Varla yok arası saltanat sende
Dorukta olsanda ecel ensende
Şah'mış padişah'mış miada sökmez.

Yularsız binittir nefsine kibir
İsterki ukbaya secdedeyken gir
Avamından dua dilenen hakir
Aç nefse kör kibre dualar akmaz.

Kokmuş bataklıkta yetişen kamış
İrfan meclisinde itibar almış
Onca marifeti kendinden sanmış
Tükrüklü nefessiz ney yürek yakmaz.

Ateşte tav almış örste ezilmiş
Simli kabzasından kanlar süzülmüş
Sedefli kınıyla hudut çizilmiş
Yüreksizse pusat fer bilek bükmez.

1.7.2017

Kibir şiiri BOZKIR İlleri Edebiyat Kültür Fikir ve Sanat Dergisi Ocak 2018 tarihli 10. Sayısında sayfa 31 de yayınlanmıştır.