Giderken unutmuş gitmişti insanlığı
Ondandır kibri de nefreti de…
Dönüp baktığında tanıyamadı kendini
Ondandır arsız hayasız oluşu…
O da unutmuştu yaşamın son bulacağını,
Ondandır aç gözlü oluşu…
Hesaba kitaba çekileceğini bilmiyordu,
Ondandır terazisinin hileli oluşu…
Yabancıydı ona eşi dostu
Ondandır kardeşi arkadaşı unutuşu…
İnsan unutmuştu insan olduğunu,
Ondandır başkalarını hor görüşü…/Sabri CEYHAN
Kayıt Tarihi : 8.3.2016 01:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!