Kibir Şiiri - Enver Özçağlayan

Kibrini kıramayan kendine dost bulamaz,
Yüksek daldan murt yiyen, böğürtleni göremez.
"Nice yüce olsa da dağ üstünden yol geçer,"
Mütekâbir, gönlünde Tanrı'ya taht kuramaz.

At kibrini sırtından, tevazuda toprak ol;
Asumana ulaşır yüzeyde uzayan yol.
Nice güzel meyvenin kökü topraktan çıkar,
Tevazuya misaldir topraktan çıkan her kol.

Hele hele Allah'ı yalnız gökte arama,
Böyle yapıp tuz basma şu kapanmaz yarama.
O'na kolay varmanın önce secdedir yeri,
Yerde mekân tutarsan, nefis kaymaz harama.

İnsan katili kibrin kendisidir İlahı,
İhtirası tükenmez, dağı aşar günahı.
Bazen başını indir, toprağa sür yüzünü;
Yoksa çekmek güç olur bunca aldığın âhı...

31.10.2014
Fatih-İST.