Kibir Şiiri - Serap Keles

Bu ne kibir, bu ne böbür,
Aldığımız hava, aynı,
Bastığımız kara, aynı,
Aynı sudan içeriz, be,

Yediğimiz ekmek, aynı,
Ne urbanla övünme,
Ne paranla,gerinme,
Ne akıla, ne sağlığa,
Ne varlığa, güvenme,

Döner dolaşır, yollar,
Değişir adresler, viraneler,
Köşkler yada, villalar,

Dönüp gidilecek tek adres aynı,
İster ipekler giy,
İster atlaslar,
İster isen patiskadan mintanlar,

O, son yere, giderken,
Giyeceğin urba aynı,
İster mersedese bin,
son model arabaya,
Geçmişte atalarında,
Binerlerdi atlara,
Yada taksi, veyada,
Üzülme, sen bindin diye dolmuşa,

Sonunda bineceğimiz araba,aynı,
Binipte dört kolluya,
Giderken son adrese,
Ne elbisen modeli,

Ne kumaşı,ne malı,
Ne evini, paranı,
Bırakırken, geride bütün varını,
Götürürsün, yanında,
Bir giyimlik patiska urbayla,
Gidersin o dönülmez yola,

Kibirlenme ey fani,
Haydi sana geçmiş ola,
Sahip olmadıysan eğer,
Bütün mallardan da başka,
Sadık,gerçek bir dosta.

01.08.2002