Kibele II Şiiri - İhsan Suvaroğlu

Ah be Kibele
Nerelerdesin
Ben gene balayı
kafama vurdum.
Bir yığın umuda gebeyken şiir
adımı altın harflerle yazdım
koca bir fiyaskonun
sağ
alt
köşesine
Biliyorum
yakışmaz sana
altına eden şairin el yazmaları
Bağışla beni tanrıçam
bağışla
Bağışla sana şirk koşan deli başımı
Sensizliğime ver ihanetimi
sadakatsizliğim yokluğundandır.

Ah be Kibele
Nerelerdesin
Bak ben gene hazana döndüm
sıkıştırıverir sabah yelleri
gün be gün, çalılıklara
Sana getirdiğini sandığım rüzgar
uçurumlara sürükler
Tutunamıyorum.
ne taşa, ne toprağa… ne bir söğüt dalına.
tutunamıyorum.
Uzat bana noolur
uzat elini.

Kibele
Aşkım Nerelerdesin
Bak ben ipini çektim haberin olsun.
bir daha öldürdüm seni
içimde
içime gömdüm.
Geri dön mabedine
Dön ki; içine peynamaz sevdalar doluşmasın
Geri dön noolur
Hem zaten ben çok özledim seni
sözlerine bakıp görememeyi
Seni seyretmeyi özledim
Yemin ederim

Ah be Kibele
Biliyor musun
Ben gene hayata küstüm
Canınız cehenneme dedim sevdiğim şairlere
Sevmiyorum hemşehrimin ikinci el cümlelerini
Usandım üstadın kurnaz kafiyesinden
Aynada çalışılmış bakışlarla süslenen
kadınsı edalardan
katur kutur ayak sesleri toparlak kalçalar ve göğüs kokusu
usandım
Usandım sana benzemesini istediğim her şeyden

Ah be Kibele
Bak artık yazamıyorum
Doğuda kolumu kırdılar batıda kalbimi
Yazmadım
Doğuda malımı aldılar batıda aklımı
Yazmadım
Doğuda köyümü yaktılar batıda canımı
Gene yazmadım
Ve ben şairim
Namus işçisi üsadın yüzünün karası
Öyle ya
Ne bekler ki bir şairden bir kadın
Her acıda salya-sümük ağlayan
zırlayan bir şairden
Takılar ister kadın kocaman kocamaman
Bir dize imge değil
Bir dizi inci gerek
dedim ya aşkım
Yazamıyorum

Kibele
Aşkım
Ben gene isyan ettim
Benden senin gözlerini esirgeyen
sen dahil tüm tanrılara
Birinizden tarak dilesem bir gün
Saçların dökülsün sonra dersiniz
Birinizden tarak dilesem bir gün
“T” yerine bir “Y” bahşedersiniz
Akıl sır ermiyor işlerinize
Ah be Kibele
Bak ben gene uçuverdim
akıl memleketinden
Nerelerdesin