Kibarlık Abidesi Şiiri - Tugay Demirkaya

Kimler geldi geçti habersiz,
Hep masum kalırdı, hep sessizdi.
Saygı ukalası olup çıktı bazıları,
Onların tek derdi gündemdi.

Gözleri dönmüştü asaletten,
Azap çekeceklerdi merhametsizlikten.
Uyandıran bir güç yoktu onları,
Sadece kötülüğe yol alıyorlardı derinden…

Gündeme gelmek büyük bir olay sanıyorlar,
Ancak iki gün sonra unutuluyorlar,
Sadece onlar kaybediyorlar,
Varı yoğu kaybedip harap oluyorlar…

Ülkemiz nasıl kurtulur sizce bu şımarıklardan,
Güngören onlara bir şey hatırlatmıyor,
Bilmiyorlar o bombanın sancısını,
Tatmadılar o masum vedalaşmaları…

Dehşet saçıldı gözlerimizin önünde,
Kan olmuştu sokaklar…
Ağlıyorlardı çaresiz çocuklar,
Anneleri babaları ölmüş.
Göremeyecekler bir daha,
Parka götürecek bir baba olmayacak.

Ağlamak yetmez bu acılara,
Elden bir şey gelmeli.
Eğer yapıyorsan bir şeyi,
İçinde ilk önce sorumluluk gelmeli.

Biz kim kiminle derken,
On üç şehit gidiyor, bir can gidiyor,
Kimin umurunda bunlar,
UYANIN, UYANIN, UYANIN! ! !
Türkiye Cumhuriyeti gün gittikçe zedeleniyor…