Kiaat Şiiri - Efecan Kıymaz

Sevgilim bir ağaç gibi bekle beni
Çarpık aklıma esir olmaktayım
Nazarının arafında unut git beni
Öz sıkıntılarımla saçımı başımı yolmaktayım

Benim hayatım pinokyo gibi
Kollarımı yapmışlar kiaat ağacından
Beni kurtar lanetli bir ormanın karanlık arzularından
Kalbimde ne kış rüzgarı ne bahar yeli
Ejderha şarabını içip kus sanatımdan
Elimden tut götür dağlara azıt beni

Kollarımı yapmışlar kiaat ağacından
Ustaca yontulmuş ki sen hiç çizik görmedin
Ama şimdi
Sevgilim bir sonraki hayatında bekle beni

Kapıyı üzerime kitledim bir geceyarısı
Önünde dans ediyor kurtla kedi
Dallarıma birer kesik attım kandan çatladı banyo mermeri