Ki Sen Şiiri - Tuba Neslihan Yüce

Ki sen beni benden alandın,
Ki sen benim klabimi çalandın,
Ki sen benim sevgilim olandın;
Neden bırakıp da gittin beni?

Hani söz vermiştin bana günün birinde,
Ellerin ellerimdeydi, Gözlerin gözlerimde.
'Asla bırakamam seni' diye,
Atıp tutan sen değil miydin?
Söyle, söyle neden gittin?

Madem gidecektin; hiç gelmeseydin ya n'olurdu
Ha seninle, Ha sensiz günler akıp dururdu.
Tamam kabul, biraz eksik, biraz tatsız olurdu.
Ama en azından geriye acısız ve masum bir kalp kalırdı.

Şunu bilmeni istiyorum ki;
Artık Güneş olsan; dışarıda sen varsın diye penceye bile gitmem
Deniz olsan; seni görmemek için yakınndan geçmem.
Ve sen benim olsan yeniden, seni bir kez daha:
İSTEMEM, İSTEMEM,İSTEMEM...