Ki ' İstanbul.. Şiiri - Miraç Akyüz

Atomun bununla hiç bir alakası yok;
Molekülüne eşdeğer sevişgen göz kapaklarım ile
Aksak ışıklarında,
Seviyordum seni -
‘Ki
Yaşlarımın duruluğuna heves edip;
Birazdan,
Aşk muhalefetinden sebep
Şiddetle başlıyacak yağmurlarına buluyacaktım kendimi...

Karanlığını hücrelerime doldurup.
Sevgiyle iniltili hecelerimi,
Yüreğim ile ağzımın tavanı arasında ki mesafeden
Paraşütsüzde itebilirdim
Gözlerinin ucurum kenarlarına.
Bu kadar kendim bilmeseydim seni...

Atomun bununla hiç bir alakası yok;
Bu akşam gidebilirdim de senden -
‘Ki’
Dakikasının saniyeye bölündüğü kısa anlardan çıkartıp,
Günün hesaplarını.
Tarihini şaşırmış herhangi bir saatin,
Takvim yaprağında ki ince nüansında.
Bir tebessüm payı bırakabilecekken çocukluğuma.
Telaşsız,
Hiç birşeye dokunmaksızın.
Yani! !
Kapısı üzerine çekilmeden yaşayamadıklarımızın.
Uzun yağmur akşamlarında,
Ucuz etli düşlerimin.
Bollanmış kollarındaki kemiksizliği ile
Akasya ağaçlarındaki uçurtmamın oyunlarıma düşen uzaklığı gibide
düşünebilirdim seni.

Atomun bununla hiç bir alaksı yok;

Kirli bir çoğrafyadan kalıyorum ikmale.
Galata bir merdiveninden, bir meridyenine bakıyorum.
İklimleri, iliklerine dolanmış
Nisan’sın
Lisansız her mevsim gönlümde..
Adını bilmediğim şehir,
Gözlerimi kapatsam bir hatıradan geçerken yakalanıyor,
Kızkulesi.
Daha yaşını almamış taytada kız çocuğu
Ayakları,
Yakamoz olmuş..
Gözüne deniz kaçmış
Aç martı çığlığında,
Öğle paydosu simit kokususun,
İskelede.

Atomun bununla hiç bir alakası yok;

Peryodik çetvelinde olmasa da elementin,
Kimya dersine inat sebepsizde sevebilirdim seni –
‘Ki’
Sen dudaklarını mor bir yanlızlığa sürebilidin.
Alçak düşler krallığında,
Yıkık ve adice düzenlenmiş savunma hatlarındanda geçebilirdik beraber,
Gemilerimiz kara yorgunu.

Ben tek kelime etmezdim....