Ki İnsanlar Doğar Şiiri - Birkan Akdoğan

İnsanlar, eski insanlar, yeni insanlar.
Onlara sor.
Diyecek bir şeyler bulunur, duyacak bir şeyler.
Sözlerden ırak. Gözlerin de bulduğum insanlar.
Onlara söz.
Kırmayacağım kalemi kalbin gibi.
Onlara inat.
Gidilecek bir yer bulunur, kalacak bir yer gibi.
Çiçekleri koklayan burunları yok çocukların.
Çok korkunç. Çok korkunç bu korkularla yüzleşmek.
Bedenlerini satan işportacılar.
Yaşlı nine gözlükleri, ellerine büyüteçle bakan cüce
göremez gerçeği.
Onlara söv.
İnsanlar. Gerçek insanlar. Sahte insanlar.
Nasılsa kulaklarının mayası bozuk. Nasılsa bir dilencinin dilinde tüyü bitmemiş yetimler bulunur. Saçlarını okşa.
Lütfen bırakmak istediğin gibi bul beni.
Lütfen bulduğun yerde öldür. Güldüremeyeceksen diş tellerimi. Çırılçıplak sokaklarda utanmaz sözcükler söyle yüzümde ki kırmızılığa. Benlerimi topla.
Bedenim aciz buna.

Bir gün buradan hiç bir martı ağlamayacak. Bu gün burada.
Yarın yeniden gel. Can simidi at boğazına kaçan simit yüzünden boğulan bir martıya. Bu gün yarını an. Geçmişe dön sırtını, içini, tenini. Ellerini mesela. Mesela ellerini. Onları sakla. Bir gün kullanırsın. Ellerimi üşürken yahut gözlerimi örtersin ölürken. Onları sakla. Mesela. Bir sözcük tut aklından. Bir sayı. Say sözcüklerin anlamlarını. Bir harf tut içinden. Bir harf at içine. Adım adım biriktir adıma yakın yıkıntıları. Sonra tuttuklarını yanına al. Öyle git. Üşürsen B ye sarıl. Dönmezsen yılana.

İnsanlar. Tatlı insanlar. Tatsız insanlar.
Yamyam gibi dişledim düşlerini.
Dilimde hep parmak izi.