Ben hep kışta mıyım?
Ben hep üşüyorum
Çölde sahrada mıyım?
Ben hep yalnızım
ay ışığı yön vermiyor bana
yıldızlar sönük benim üzerimde
Yoksa ömrüm mü bitti bu dünyada
Ki ben hep azaptayım
Her yer loş karanlık
Yok, bir umut yok bir aydınlık
İnsana benzerler var etrafımda
Suratları asık Kaşları çatık saçları dağınık
Gülmeyi haram etmişler bizde bir anlık
Zulüm üstüne zulüm insanlığım tanık
Âlem mi değişti ben mi âlem değiştirdim
Ki sesler duymaktayım yanık yanık
Dünya dar nereye gitsem orda bir sersem var
Hayâ perdeleri yırtılmış ne şeref var ne ar
Hep Ezilecek haklı olan karar üstüne karar
Ve karar beynimi dağlar çekilirken ahlar
Görmek istemiyorum ben bu zulmü
Ki Bu zulme şahitliğim, benliğime verir zarar
Şu kararan bulut mu?
Şu sönen umut mu?
Uyandırın beni bu uykudan
Görmek istemiyorum ben bu kâbusu
Yoksa üzerim toprakla mı örtülü
Öyleyse adıma Fatihalar okuyun
Ki serinletin yanan ruhumu
Kayıt Tarihi : 27.4.2010 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve sevgilerle.
Fatiha'ları dilinden ve gönlünden düşürmemeli.
Tebrikler dost.
Şu sönen umut mu?
Uyandırın beni bu uykudan
Görmek istemiyorum ben bu kâbusu
Yoksa üzerim toprakla mı örtülü
Öyleyse adıma Fatihalar okuyun
Ki serinletin yanan ruhumu
Güzel ve hüzünlü....Tebrik ederim.Esen kalın.Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (16)