Ki... Şiiri - Mustafa Acıoğlu

Şafak Yüzlüm
Gül yüzlü günüm
Yanıbaşımda değilsin ki
Ben sana sürgün düşmüş
Ben koğuşlarda üşümüş
Ben hayalinle gülmüş
Umutları birbir ölmüş
Senim
Sen ben değilsin ki
Camdasındır yine bu gün
Uyanık kalabilen
Yavrularımızmuzla
Beni düşünürsün
Düşünülebilecek karakterde
Bir baş
Neden eğilsin ki
Dersin ki nerde bu adam
Bilmez kendir yoktur gam
Alıp götürmüşler midir
Vurup öldürmüşler midir
Ne dersin
Denilsin ki?
Her kıvrımında zihninin
Bir avcı durur
Her avcının yanında
Bir sualci durur
Her haliyle karşında
Bir arzuhalci durur
Yüreğinin tam ortasında
Bir sancı doğuyordur
Niye doğmasın ki
Ne edelim şafak yüzlüm
Her harfi bildiğmin
Derttir gayri birisine
Ben ne yapabilirim ki
Korkuyorlar işte benden
Korkuyorlar öylesine
Sakallarımdan
Sözümden ve sazımdan
Birkaç satır yazımdan
Oğlumdan ve kızımdan
Külümden ve közümden
Benden ve senden
Her şeyimden
Korkuyorlar
Manasız bir şekilde
Ürküyorlar
Dalgın durgun duruşumdan
Fikrimi dikkatle boğuşumdan
Yağmur gibi yağışımdan
Güneş gibi doğuşumdan
Deli dolu kardeşlerle
Omuz omuza oluşumdan
Korkuyorlar
Sen korkma
Bu karagünler dağılsın ki
Rahat uyusun
Bir başka şafak yüzlü
Rahat büyüsün
Bir aşka tüfek sözlü
Sağlam yürüsün
Ah keşke ufuk gözlü
Sen de yat artık
Fazla takma kafana
Oğlanın ört üstünü
Karasından gecenin
geç olduğun bilirim
bir büyük zarf içinde
şimdi köstekli saatim
kemerim kimliğim
ayakkabı bağlarım
sen sanma ki ben ağlarım
yiğit ağlamaz
gülüyorum ağlanacak halime
düşmana inad diye
mazgallarda yaslı başım
bir bayramda gelecek
urgan mahkumu naaşım…