Kezzap Pınarı Şiiri - Mehmet Nacar

Gülerek okudum son mektubunu,
Perişan hallerim berbat diyorsun.
Böyleymiş alçaklık etmenin sonu,
Çamura gömüldüm heyhat diyorsun.

Küfrünün zulmüyle anlatıp beni,
Unutmam bırakıp gittiğin günü.
Kaçtığın sevgilin yiğitti hani?
Kapıya bıraktı, imdat diyorsun.

Ne sigara param, ne ekmek param,
Kalmadı cebimde, yaşamak haram,
Sendedir umudum, sendedir çarem,
Ömrümün kalanı feryat diyorsun.

Kirlenmiş ruhunda aşkın hüneri,
Başıma dökülen kezzap pınarı.
Yeni mi fark ettin azim çınarı?
Yalvarıp dalını uzat diyorsun.

Allah’ın mekânı gönül dergâhı,
Cezasız bırakmaz hiçbir günahı.
Ne zaman tutmadı mazlumun ahı?
Sonuna yaklaştı hayat diyorsun.

Dilerim Tanrıdan beterden beter,
Olurken bağrında dumanlar tüter.
Kendimi düşürdüm çektiğim yeter,
İhanet suçuma berat diyorsun.

Şimdi bir ecem var ömrüme neşe,
Katarak muhabbet sunar peş peşe.
Dengemi yitirdim atma ateşe,
Karşıya geçirmez Sırat diyorsun.