Hırçın amansız fırtınalardan
dingin çöl ateşlerine.
Nerelere götürür beni esen rüzgarlar.
Nerelere getirir seni
yağan bütün yağmurlar.
Bir yanım çocuk hala
ords kalmak istiyor,
bahçedeki incir ağacının dalında.
Ordan uzun,uzak bakıyorum hayata,
Her gün ikiye ayırıp
örüyor saçlarımı annem.
Kalbimin cebinde taşıyorum
ne varsa senden yana.
Senki tepeden tırnağa kuşatıyorsun beni.
Bilsen nasıl güçlü
nasıl kararlı adımlıyorum,
düşlerimin peşi sıra.
Sevinçlerim saklanmış bugün.
Elma dersem çık,
Armut dersem kal.
Saklandıkları yerleri biliyorum aslında.
Her birini elimle koymuş gibi
bir,bir bulabilirim.
Ne zaman hatırlatsa seni bana,herhangi bir yaşanmışlık.
Bir gül bahçesine dönüyor yüzüm.
Sen o hiç büyümeyecek çocuk yüreğinle,
açtırırdın bütün pencerelerimi hayata.
Sen henüz bir ezgiye yazılmamış söz gibi.
Ve sonra.
Bir yelkenli oldu ruhum.
Sarılırcasına rüzgara
göğsünü gerip yelken açtı
açık denizlere doğru.
Mavi bir göle böldüm yüreğimi.
Dingin yeşile
yosuna sermişti diplerini.
Ben doluydum döktüm gözlerimin ferini.
O doluydu doyurdu balıklarını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!