Kezban Kız Şiiri - Zahide Handan Erengil

Yerlere serili kilim,
Görmeseydi gözüm,
Söylemezdi dilim.
Kezban olamadı gelin,
Sevdalıymış bilin.
Almış testiyi eline,
Toplamış etekleri beline.
Gitmiş çeşme başına,
Yeni girmiş 15 yaşına.
Hem ağladı,hem söyledi,
Kimse derdin bilemedi.
Kezban kız nedir bu işve naz?
Kederlisin neden bu yaz?
Kezban kız sevdalanmış,
Gönlü birine bağlanmış.
Bilinmez kime sevdalı,
Umutsuz kalbi yaralı.
Kezban kız gözü sürmeli,eli kınalı,
Duyduk ki Ali ye sevdağlı.
Ali köyün deli efesi,
Kezban sa cilvelisi.
Ağa ya soruldu,yüce divan kuruldu.
Ne sevene,ne sevilene soruldu.
Karar dört bir yandan duyuldu.
Ağanın bildirisi evlenemez ikisi.
Oy Kezban kız,Kezban kız,
İyi düşün dillere olma sakız.
Aniden Kezban kayboldu
Sonu,Fırat ın azgın suyuydu
Ah Kezban,şeytana uyulur mu?
Hiç cana kıyılır mı?
Köyümün Kezban kızı,cilvelisi,
Sana feda olaydı,köyün bin delisi