Keyif Meyhanesi Şiiri - Necati Özmen

keyif meyhanesinde içiyorum ama keyifsizce
buğulu camda seni görüyorum içtikce
içimde alevler yanıyor ama tenim buz
nasıl bir hayat yaşıyoruz
sevgiliye hasretken şimdi ölümle sevgiliyim
yanar durur her gecen gün gençliğim
zar atıyorum zamana karşı
karanlığa mahkum ediyorum aşkı
akıyor yaşlar gözlerimden ılık ılık
ölümden beter bu yalnızlık
her gece kan kusuyorum yatağıma
nefret doluyum aşka
seni görmeden,sesini duymadan yaşasam
boşlukta hep mahkum yatsam.