Keyfimin Stabil Kâhyasına Notlar

‘’Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tu…………………..’’
Sahi neydi senin adın
Yediveren elmas, yakut bir kutsama
Esmer bir ağzın tuttuğu şakıma
Ben sana mecburum bil isterim
Adın kum mudur, okşadığı denizlerin…

Yalnızlık çığlıklarını duyuyorum burası duvar
Sevmek kaldırımların şahit olmadığı bir olay
Koşamıyorum, dizlerime sen gel isterim…

Ağzından büyüyorum işte kalbim
Seyrimde kırlangıçların akşam sesleri
Uda sevişmeyi ezberletiyor üç Filistinli
Ben sana o biçim mecburum bilemezsin
Baharda rüzgârın çocuklarını öldürmesi gibi...

Adına baktıkça harabe bir yapıdan
Kalkması gibi bir tanrının sığındığı duadan
Sen misin yırtılmış aynamdan görülen o ihtişamlı su
Gözlerinde uçan kuş, İstanbul mu...

Yaşamak nefesinden bir öpücük işte
Gözlerini açsın uyuyan her kimse
Gece karanlık, kelimeler üryan , soluk yırtık
Kalbur bir ninnidir dilimdeki hafızlık
Sana dokunamadığım her yerde
Musalladan yürüyorum gör isterim…

Basitleniyorum etten ve kemikten bir ahım
Basitleniyorum işte bu kadarım
Saçlarıma söz geçiremeyen kırık bir tarak
Doğmamış çocukların hazin rahmi
Merhametin kuşattığı ateşten toprak…

Ben sana meylimden ölüyorum bilemezsin
Dudağındaki sütler, akan bir anne midir
Muharrir bir mayın gibi
Şiddetin şah damarında atan
Yüzündeki o kimsesiz ben midir
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını külliyatlardan topluyorum
Hasta bir mevzu gibi düşüyor aklıma sözlerin
Rezil bir akşam üstü kırıldığım yolda
Musalladan yürüyorum bil istedim…