İnsanlar geliyor neden üstüme
Dostlarımda düşman gibiler bugün
Kendimde değilim oldum esrime
Sarhoşlar gibiyim, keyfim kalmadı
Akıl verir oldu, cahil cühela
Nadanlar olurlar, hep başa bela
Konuşur içi boş, fakat ukala
Divane olmuşum keyfim kalmadı
Asalakça yaşar bilgisiz biri
Yaşama bakışı gerimi geri
Tersine akıtmak istiyor nehri
Cahiller çoğaldı keyfim kalmadı.
Kötü yorumlanır, iyi niyetim
Dostu olmaz çıkarcı zihniyetin
Dost olana dost olmaktır cihetim
Zamane bozuldu keyfim kalmadı
Kimselere güven duyamıyorsun
Dost diye birine varamıyorsun
Sözcüklerde sevgi duyamıyorsun
Çıkar öne geçti, keyfim kalmadı
Kime ne diyeyim, kime kızayım
Ben bu olguları nasıl yazayım
Sihir yok ki kötülüğü kazayım
Gerçeklik tuş oldu, keyfim kalmadı
Dünya yalan derler, insanlar yalan
Ben ölsem de her an sonsuzca kalan
Özü bilinmeyen gönüle dalan
Candan kimseler yok, keyfim kalmadı
Sevgiyi çoğaltan davranış nerde
Sevgiyle yaşıyor insan her yerde
Çekilir gerçeğin özüne perde
Perdeler çoğaldı, keyfim kalmadı
Krizler aç kurtça topluma daldı
Milyonlarca insanlar yoksul kaldı
Zamanım bunlardan nasibin aldı
İnsanlık bozuldu keyfim kalmadı.
25.08.2001 ‘de yazılmış
27.10.2007’de yeniden düzenlenmiş şiirim.
Kayıt Tarihi : 27.10.2007 10:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanları kıranlara, iki yüzlü davranış gösterip, gerçek kimliklerini gizleyenlere ve insanlığı yoksul bırakan sistemlere ve insanalara yazılmış bir şiirdir. Şiirimin son dizesinde düzletme yapan Özcan İşcan'a teşekkür ederim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!