Keyfekeder Şiiri - Gülşen Destanoğlu

yüreğimden sızandır bu avcumdan damlayanlar
tutmasaydın da kırılmazdım / ki bilirim
yıkasan da çıkmaz dünden kalanlar...

kör cesaret bırakıverdin ya kendini
kör topal bu aşka
şimdi kapat gözlerini başkasına
ve mühürle dudaklarımı adınla
tek soluk bırakmadan sensiz yarınlara
...

-sen bilmezsin
asırlardır uyutmaz beni
puslu havalardan miras
kirpiğimde duran bu esmer bulutlar

yorgunluğum bundan
bundan işte suskunluğum...

hadi /ya gördüklerinle gürle de yağdır ben'i
sağanak sağanak
ya matemlerinden sakladığın melteminle
yaralarımdan öp/ sağaltarak...

kendinle sar...
döşünde uyut...
başımı aklınla okşayarak-

...

şimdi/ kurtlar sofrasından aşırdığımız
ve güneşe gebeyken aşerdiğimiz
iri bir elmadır artık biz'e /bu
keyfe keder zaman...

e hadi o zaman
keyfekeder dişleyelim
ve özünü eme eme geviş getirelim
ki sancı başladı bak
güneş doğdu
...doğacak