Keyfe Keder Şiiri - Meryem Keskin

Berduş harami gibi, sefa sür bu şehirde,
Unutma vebalin var, gözümdeki nehirde.
Aşk değil dert var idi, içirdiğin zehirde,
Güldürmedi yüzümü, güldürmedi bu kader.
Ben acıyla yaşarım, sen yaşa keyfe keder.

Geçilmez surlar ördüm, gönül denen kaleme,
Bütün sırrımı döktüm, kağıt ile kaleme.
Sen uzaklardan gül geç, çektiğim bu çileme,
Güldürmedi yüzümü güldürmedi bu kader.
Ben acıyla yaşarım sen yaşa keyfe keder.

Mazi içimde yaşar, sen unuttun belki de,
Beni yalnız bırakıp, sen avuttun belki de.
Benim naçar gönlümü, sen uyuttun belki de,
Güldürmedi yüzümü güldürmedi bu kader.
Ben acıyla yaşarım sen yaşa keyfe keder.

Ah...sevdiğim sitemim, sana değil bahtıma,
Uğraşma bundan sonra, çıkamazsın tahtıma.
Ben sadık kalacağım, yeminime ahdime,
Güldürmedi yüzümü güldürmedi bu kader.
Ben acıyla yaşarım sen yaşa keyfe keder.

Akıllandım uğraşma, artık sana inanmam,
Bir kez yandım uğruna, bir daha sana kanmam.
Unuttum unutturdum, ben aşk uğruna yanmam,
Güldürmedi yüzümü güldürmedi bu kader.
Ben acıyla yaşarım sen yaşa keyfe keder.

Yıllarımı harcadım, boş bir hayal uğruna,
Uğraşma uymam artık, senin yürek çağrına.
Bir gün gelir senin de, ateş düşer bağrına,
Güldürmedi yüzümü güldürmedi bu kader.
Ben acıyla yaşarım sen yaşa keyfe keder.

...... Meryem Keskin......
......07.07.2024.......
......7+7.14.hece......