keyf
Tadına doyulmaz bir
Yalnızlık duygusunun
Hüzünle bulaşık
Kırık fay hatlarında
Kocamış bir çocuk gibi
Ellerim yüzümde
Birikmiş anıların yükünü
Hiç acele etmeden
Durak durak boşaltıyorum
Gülüyorlar,aldırmıyorum
İlk durak yerinde
Uzaklardan gelen
Bildik uzun havayı
Dolu dolu
Çekiyorum içime
Sanki de
İlk kez cigara saran
Dağların ozanıymışım gibi
Bırakıyorum en yücelerine
Göğün keyfine diyecek yok..12.6.24
Kayıt Tarihi : 12.6.2024 20:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğa
Gökyüzü,
Dağlar...
Ne üzen var, ne sorun,
Keyfe keder...
Tebrikler Yusuf Bey...
TÜM YORUMLAR (1)