Keyf-i Yaşıyorum Şiiri - İsmet Alp Önsöz

Kimdir ayaklarıma güç veren?
Nedir yine beni “keyfe” getiren?
Siyah demir basamaklar
Ve rengarenk dilekler eşliğinde;
“Tık tık” sesi, çıkarken
Uyutuyor ruhumu
Huzurun beşiğinde…
Karşılıyor çiçekler gözlerimi
Bir rüzgar gelir ki ardından,
Sıcacık okşuyor saçlarımı.
Buranın tahta sandalyeleri,
Veriyor bana rahatlığımı.
Çokluğumdan öte;
Bağışlıyor bana azlığımı…

Ve duy şimdi arkada çalanı;
Şelpeyle dokunda yanaklarıma.
Yaylılar, arkasından atıyorlar oklarını
İçimdeki heyecanı bağıracak ulaklarıma.
Bağlamanın özü, esrar yaprağı
Telleri kurşun sıcaklığı,
Kaynatıp içiriyorlar kulaklarıma.

Ardından dudaklarımla
Tütünün bedenini yakıyorum:
Dumanı ince bir iplik,
Halka halka…
Boğazıma dolandıkça
Yaşıyorum sanıyorum…