Kevserim Benim Şiiri - Ömer Ziya Soyyiğit

Söyle gelişini bana, bileyim
Nolur esrarını hem öğreneyim
Şifa diye gözlerime süreyim
İçeyim kanarak kevserim seni

Bir taş bebeğinden zuhura geldin
Bilmem nasıl katı taşa yol deldin
Kevser denen ırmak elbette sendin
İçeyim kanarak kevserim seni

Akıp gider, karışırsın ummana
Daim hamdedersin yüce Subhana
Benide al götür ulu sultana
Rehber kabul ettim kevserim seni

layık değil dudaklarım deymeye
Eğilip doyunca senden içmeye
Varmı imkan içmeyince geçmeye
Arsızım, içerim kevserim seni

Menbaın cennettir şüphem yok andan
Katren için değer geçmeye candan
Dilerim kurtulmak şöhretü şandan
Kanarak içmekle kevserim seni

Susamaz bir yudum senden içenler
Efal, sıfat hem zatından geçenler
Eminim hak ile sırrın seçenler
Tadanlar zevk ile kevserim seni

Nice gafil zümre geldi başına
Oturup diledi şifa, taşına
Bakmadılar gözlerinin yaşına
Bilmediler sırrın kevserim senin

Cümlesi varlıkla gelip gittiler
Nedir bu muamma hiç bilmediler
Dertlerine deva talep ettiler
Tabip zannettiler kevserim seni

Unuttular Hakkı, düştüler cehle
Şifa umar iken, giridiler derde
Kapamış gözlerin binlerce perde
Görmediler asla kevserim seni

İçer Ziya seni Allah diyerek
Kalbini ağyardan temizleyerek
Efal, zıfat, zatın hep birleyerek
La değil, illada kevserim seni

5 Temmuz 1961