Kevser Suyu Şiiri - Tacettin Kızılboğa

şer mahzeninde
içimde soğuk bir ölüm
bir eylül akşamından
hüzünler sararmış dökülüyor kara toprağa

yaz mevsimi çoktan hicret etti
duygusuz put gibiyim
tüm anılar tozlu raflarda
kaç gölge çökmüş büstüme
sayamadım

yasaklandım
rahat bir dille şiirler yazmaya
kelama ram oldum
utandım
kesti yüreğimi yapraklar
tebessümlerim sarıya boyandı
eylül güneşinde.

görmeden soğuk gri toprağı
ruhumu seccadeye bırakmalıyım
gururlu şahlanışa kandırıyorum kendimi
yüküm ağır ve veballi
bu yükle nasıl ulaşırım sana
yolum diken telli

kör düğüm olmuşum
her ay ışığı yükseldikçe
küllerimden yeniden doğuyor içimde ateş
anka’mıyım, kestiremedim.

her adımım sana doğru
içimde yangın
elimde umut çiçeği
dökülüyor alnımdan kevserin serin suları
şaibesiz bir şükran ile

her şey sıratı geçmektir
düşmemek için zebani nehirlerine
acep sırat genişler mi
geçmem için
o demdeyim
tüm düşlerimle

hükmü hakimden öte
hangi hüküm düşürür ateşimi
her şeyim yanmışken susuzluktan
bir dem aşk benim ki
acep içer miyim? kevser suyundan

TAJDİNK. Eylül 2022 Ankara