Sen nasıl biçaresin içinde
Uyan karanlık gidiyor güneşin eteklerinde
Bir kadın sevgisini bulacak senin gözlerinde
Bir kuş süzüldüğü gökleri
Sen beni bulacaksın
O yakından içten yüreğinde
Hani diyor ya acz kelimesinden doğmuş
Buzdağının şairi Zarifoğlu
‘Donuk samyeli sanılabilir nefesimiz ‘
Varsın bir şans ile sanılmasın
Nefes tek bir nefes
Can versin aciz insana , bir yavruya
Diyorum ki günler
Ardında bıraktığın kimsesizin günleri
Batırdı kaç güneşi kaç geceyi
Gözü bir telefonda yahut o yalnızlık çeken yollarda
Sabrın selinde boğulan göz yaşları gibiyim
Yine bir karanlık serildi üstüme
Geceler avutuyor benimle kendisini
Oysa ben yalnız seninle , seninle avunuyorum
Hırçın rüzgar , savrulan yağmur tanecikleri
Bulut yükünü sürüyor göğüme
Odam bomboş
Yüzün savruk her tarafa
Bir çerçeveye birikir resimler
Akar gelir gözlerin bana
Kanım donarak kalır
Gözlerinde parlayan yıldızları sayarım
Sensiz kaldığım karanlığımda
Her gece
Odamın duvarlarında yankılanır sesin
Gözlerimi kapatsam özlemim açar kalbimin kapılarını
Bir kuş olurum belki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!