Kevser Şiiri - Hilal Erboyacı

’Rabb’ine kulluk et ve sen kurban kes’
Ki bu bir fazilet/İlahî bir ses
Sonu mağfiret

Bir rü’ya ertesi semâvât ağlar
Bir nefes ötesi ahde vefâ var
Doldu süresi:

’Ey Hacer,bir bıçak bir de ip getir!
Yürekler yanacak /bu nasıl emir?
Bulutlar çâk çâk

Ziyaret Mina’ya /âmâde Res’ul
Sözüm var Mevlâ’ya korkma ey oğul!
Başlar semâya

Nurlu bir tebessüm/şükür bıçağa
Besmelede çözüm düşer kucağa
Hay iki gözüm!

Açık bir imtihan /kucak aç aman!
Sırlı bir dünyadan süzüldü kurban
Ödüldü Hak’tan

Diz çöker önünde /âvâre Nemrut
Durmalı sözünde /bulmalı sükût
Nursun özünde

İbrahim nesline büyük mutluluk
O günden bugüne uzun bir soluk
Kurban bahane!

Rızka şükrederek/dostla muhabbet
Mücerred bir yürek/bulunmaz haslet
Bayram mübarek