Kevser Şiiri - Toykan Nar

Ey saçlarıyla baharı fısıldayan yâr,
Her telinde bir şiir, her kıvrımda bir bahar.
Zülüflerin rüzgârda salındıkça nazlı,
Gönlümde ateşler yanar, olur perişan hâl.

Ellerin ki şifâdır her dokunduğu tende,
Sürme gibi çekilir derdime, derde derman.
Bir bûse sunsan cânıma, fer gelir ömrüme,
Sensiz her ân hicrân, her nefes figân.

Tenin beyaz bir kevser, nur iner her zerresine,
Çillerin yıldız misâli parlar o pâk yüzünde.
Ne yârenin sözünde, ne âlemin özünde,
Böyle bir güzellik, böyle bir letafet var mı?

Gözlerin bir kevser, bakışın cânım,
Bir lahza görmesem gam ile yanarım.
Sesin, sanki bülbülün en tatlı şarkısı,
Her hecesi aşk dolu, her kelâmı cânânım.

Gel ey serv-i nâzım, nazınla yakma beni,
Lûtfeyle bir tebessüm, şâd eyle cânımı.
Zîrâ aşkınla ezelî divânım ben,
Ömrümce yârin olmak murâdımdır benim!