Ketum Gecelerim Şiiri - Gürsel Çopur

Alâyiş yürüyüşünde titrek benlik
Sahibini arayan kimlik kepenk kapatmış
Bir muamma asansörü ki
Vaveylâsı dikişli dairelerde saklı
Bir mendil avuçlaması üstünü örten
Kıpırtısız vazoda yalancı çiçekler
Güzelliğin yalanını söylemede
Fire veriyorlar bahar asfaltında
Hava kararmışken kar bûsesinde
Az önce çıkmıştım bu merdiveni
Dalım koparılmamışken sessiz kamburunda
Köpükler rahatsız ediyor cildimi
Sabun gönüller çit çit göç etmişken..
Berzahımda bir göz misafir
Mâzime komşu ve bana
Bir cezve çıkartıyorum hayretimle
Niçin bu kadar bekledim diye
Bir sahve yaşamaksa rüyamda
Uyandım bana bakan gözle
Suğra parkelerde yürümek
Bir vuslat parkında park etmek
Süfli merakın cidarı yırtılır
Ziyâsı ertelenmeyen abrel akşamında
Alîz eşiğim kat çıkmada
Yükselmede ibrişim helecanım
Âmâk kuyumda yürümek bin hayat
İnsan anlar endâzeyi bağlayanı
Bir yumurta kabuğunda seyahat
Kuluçkası kâinata yaslanan
Nirengi hazzın betimi böyle meçhul
Budur misafir sessizce giden
Hangisi ben gitmiyorum dedi!
Mevtin sütunları bayrak örmüşken
Rengini içime akıttığım ey!
Anka işlemeli tabutumda kıpırdanan
Bir mermer serhaddi,beni gönderen.

Gürsel ÇOPUR