Ketenpere Şiiri - Oğuz Erkeman

İsa’yı çarmıha gerdiler
Sonra yasını tuttular.
Kainatın cilvesini görmeyen körler
İsa’yı yaradanın şehvetinden bildiler.
Lanetli bir meyve arayıp
Adına elma dediler.
- ulan elmadan da vazgeçmediler.
Hulisiye sormadan şarabı içtiler.
Dönüp birde İsa emretti dediler.
Ekmek aziz dediler,
İsa’nın etini yediler.
Hulisi bağırdı, uyanın ey gafiller.
Ketenpereye getirip Hulisi’yi de yediler.
Tanrı’dan borç alıp ödemediler.
veresiye birikince İsa öder dediler.
Hulisi’nin de canına minnet,
Tanrı’dan torpillisin dediler.
Öldürmeyen Allah öldürmüyor!
Kutsal ruhtan Hulisi’ye de üflediler.
Bu sefer Hulisi’ye ruhban dediler.
Ketenpere palazlandı, tüm dünyayı sardı.
Hulisi giydi hırkasını, çaldı sazını, vurdu şarabı.
Melanet herif dediler, melamet nedir bilmediler.
İşin içinde Tanrı olmasa, gelde kızma Meryem’e
Şeytan bile özür diledi Meryem ve İsa’dan
Ama nafile! Çünkü artık,
Ketenpereye sistem dediler, Hulisi’ye ayyaş.
Gelde Hulisi’nin alnından öpme!