Kestin Zülfünü Şiiri - Değer Ulaş Turan

Dağıtsan saçlarını,
Rüzgâr olursun,
Yüreğimden bir ırmak boşalır,
Akan yaşlardan kanar yüreğim
Ve sen sevda sararsın yüreğime...

Ayrılıklar boğar geceyi,
Özlemler aşkı gömer toprağa.
Beni ellerine hasret bırakan,
Dumanlı bir ayrılığa suç taşırım...

Öyle bir baharı dünden yarım bırakmak,
Ancak yakışırdı saçlarına,
Rüzgârını saramadan,
Saçların olurdu son kez görebildiğim...

Sana yıktığım duvarları getirsem,
Ellerime ateş tutuşturan çocukları,
Birde çiçekleriyle baharı...
Ne geceler,
Ne gün suretini taşıyan,
O boğuk karanlık anlatırdı...

Anlatmaksa bu suskun ayrılık;
Neden anlatmak, ağlamak olmasın...
Bindiğim otobüsün camları,
Arkanı dönüp gittiğin siluetin kalmasın...

Bir kısa saçın ne sureti olur bilmem,
Ama şarkılar var yarına,
Sözleri saçından kısa…
Yarın sevda olur,
Saçlarına dolarsın bir bir hasretini…

Konuşmak neyi değiştirir ki?
Ay susmuşsa,
Birde saçların kısalmışsa.
Ve hep unutmuşsan karanlığa küsmeyi.

Umut diye lekeli gömleklere sarılmışsan,
Neyi sararsın saçların yoksa
Rüzgâr neye çarpıp şaşırır artık,
Ben artık...

Sen kestin zülfünü,
Ay karardı...
Kaçışanlardan oldun,
Yine umut sana küstü,
Yine öfke bana dost...

Bir sen sustun,
Bir zülfün burkuldu teninde...
Kısaldı saçların,
Geçmiş kısaldı...

Saçlarına bir düş kurdum,
Düşler kısaldı...