Kestane Sokak Şiiri - Galip Uçar

Birazdan geçecektir
Gözlüklerinin buğusuyla
Başı öne eğik
Siyah saçları yanlardan kıvır kıvır dökülen
Kırmızı pardesölü kadın
Damlardaki karın rüzgara kattığı ayazla
Ayazağa’dan bu yana esen
Prusya mavisi gözleri
Ve Alman parlak beyaz teniyle
Yaşamına anlam arayan
İrice sarışın öğrenci kız
Nefes nefese tırmanacaktır
Hemen ardından
Birbirine karışmış
Siyah kıvırcık düzensiz sakalı
Esmer teninde siğiller yara berelerle
Göbeği kendinden önce yürüyen
Biçimsiz adımlar atan
Kılığı kıyafeti bozuk
Ama içi bilinmez
Önyargıyla dağıtılmaya hazır adam
Tırmanacak merdivenlerin kestiği kaldırımdan
Üst mahallelere doğru
Pembe çantası sırtında
Mavi beslenmesi elinde
Beyaz sakallı
Gri bereli
Sırtında haki montu eskimiş
Solunda kız torunu
Sağında erkek torunu
Yürüyor aşağıya doğru
Ergen çocuklar siyah kıyafetleriyle yürürken liselerine
Yaprakları dökülmüş kızarmış ağaçların durgunluğu
Eskimiş imar bloklarının yüz soğukluğu
Tek başına yalnızlığını yaşayan zeytin ağacı
Sapsarı ayvalar ve çürük çarık elmalar
Parkların duvarlarında rastgele yazılar
Taşları buz kesmiş beyaz mezarlar
Boyaları dökülmüş okuldaki duvarlar
Tartan pistleri sökülmüş parklar
Aniden gündüzü hissedip ışıkları sönen lambalar
Dört yol ağzından nasıl geçerim diye düşünen insanlar
Bir kedi arabalardan kaçıp da büfe ardına sığınırken
Metrodan işçiler çıkıp da gözleri güneş görüp kamaşırken
Levent üzerinde bir pembe gün uyanırken
Bir sabah erken
İstanbul’un kuzeyinin başlangıcındayken
Olanlar budur Kestane Sokak’ta yayan