Kestane Şekerim Şiiri - Özden Şanlıtürk

Kar çiçeğim, nede yakışırdı sana eflatun etek.
Savrulurdu ardında dağılırdı petek petek,
Permalı saçlarınla, iri şaşkın gözlerin,
Raks ederdi uyumlu, beni yakan sözlerin.

Şimdilerde çiçek açmış ayva ağaçları,
Kurumuş dikenler, dağılmış elem dağları,
Temalar renklenmiş, saf güvercinler gezinir,
Gönül sevdan bin derman uzaklardan sezilir.

Kestane şekerim, göznurum, altın yudum, perçinim,
Kar beyaz ellerinle pakladığın kalbim,
Hülyaya çıkmış gibi hazırladığın ben ve beden,
Ne çok süpürmüştün hayatımdan gam ve keder.

İpek bezeli goncagül, gelincik tarlasındaki sümbül,
Canadeğer yol yoncası gözlerimdeki bülbül,
Bal damlattın hep dudaklarındaki şarkıyla,
İskelede seninle yenirdi balık ekmek tadıyla.

Fırtınalar diyarı bir yürek kıspet çekmiş hıncına,
Ruhum bağdaş kurmuş, hançerler sokulmuş kınına,
Can damarım dikilmiş, akmıyor artık kanım,
Mahçup gözlerde kayboluş, can bir sevda adına…