Kestane Kenti Bursa'dan....

Martıların gözlerindeki ışık yüreğimi yaktı
Bir ses sev dedi o güzelliği
Sevdim, sevdim de kendimi aştım
Hey heey yine de hey heey
Bursa'dan Ankara'ya uzandım uzandım
Gökyüzünde pırıl pırıl parlayan yıldızları saydım
Saydıkça gözlerimde binlerce ışık parladı
Ey keskin bakışlı delikanlı sen o ışığı gördün mü?
Görseydin eğer özürlüye, yetime, yaşlıya
Kem gözle bakmazdın
Eğer amacın öç almaksa delikanlı
Öç almak yağlı yenilen yemeğe benzer
Yağlı yemeği ye de öç alma duygun gelişsin
Bizim yağlı yemeğe hiç niyetimiz yok
Senin aldığın kültür yansımış yaşamına
Herhalde düşmanlık duygularıyla büyüdün
Öyle olmasaydı kem gözle bakmazdın yetimlere
Bak...bak...bak...Bursa'nın güzelliğine
Bak ki ruhun güzelleşsin ruhun biraz
Biraz da kestane şekeri ye ki ağzın tatlansın
Tatlansın da delikanlı tatlı tatlı konuşasın
'Şerefle bitirilmesi gereken en ağır görev hayattır. Bu nedenle;
-Bir lokma ekmek için şerefini ayaklar altına almaya,
-Bir anlık zevk için namusunu lekelemeye,
-Bir zamanlık zevk için ayak öpmeye,
-Günlük menfaat için faziletini kaptırmaya değmez.' Bu atasözümüz aslında çok şey anlatıyor bize.
Keskin bakışlı delikanlı gençsin, yakışıklısın
Güzel bir yaşam ise amacın, önce yaşamı tanı
Yaşlılara, özürlülere ve yetimlere iyi davran
Konfüçyüs şöyle der: 'Güneşin sana ulaşmasını istiyorsan, gölgeden çık.'
Hey heey yine de hey heey
Bursa'dan Ankara'ya uzandı gözler
Ankara'dan Taraklı'ya yol oldu
Taraklı'dan Bilecik'e uzandı gözler
Uzandı da insan ruhunun penceresi oldu