Kestane Gözlü Kadın Şiiri - Cemal Karsavran

dert yumağıydın
sesinde seni bulduğumda
yüreğinden açılan kapıydı
gizlerin ve düşlerinde taşıdığın
dura dura konuşurken
kelimeler asılırdı boğazına
kestane gözlü kadın

sevdaların düğümlenirken
saçın dalgalanırdı buram buram esenle
yardım meleği olup koştuğunda
dostluklarını gizlerdin
okyanus olur taşardın
kendinden sonra
kestane gözlü kadın

aciz olmadın hiç bir zaman
kendini bulmaya çalıştığında
yitik limanlardı aranılan
varlığını bildiğin
gözlerinde ışık olan
koca bir nehir gibi çağlayan
kestane gözlü kadın

seninle kabaran dalgalar
köpük köpük yürekleri yaralar
dişlerim dudaklarımı sıkıştırır
ruhun bedenimi zorlar
gidersen yokluğun dilimde adın
inci inci kelimelerle sohbetin
kestane gözlü kadın