Kestane ağacı Şiiri - Bestami Kurtuluş

sen, kestane ağacı altında
kertik dişli bir pınar
beni sinema koltuğunda unuttun

sen şiirlerime gülerdin
ben senin gülüşlerine gülerdim

annem görmesin astığımı dersleri
çok değil beş on sayfa serüven
çalakalem aşk saatleri

sen evine giderdin
ben arkandan gelirdim

düş çalardım sana bahçelerden
o bile marifetti bizim için
mutlu olurduk
paylaşırdık

sen kültür ben edebiyat
tiyatro koridorlarda
hayali bir eğitsel faaliyet

'söz! .. dersten sonra gelirim kantine...'
'sen gel, beni bulamazsan arka bahçedeyim...'
'sigarayı bırak, yazık ediyorsun kendine...'
'deme öyle gülüm, bırakta şunu rahat içeyim...'

hey gidi günler hey