Yiyip bitiriyorsunuz beni ben bende değilken
Beynimin içinde bir akrep gibi dolaşan kötü silsileler
Karanlıklar içinde kaybolmuş bütün hayatım
Elbet benimde bitecek kimseye hükümsüz saltanatım
Kararsızlık ve hüsranla yaşanan bir ömür
Kalbim belli ki gökyüzünde rahat ve hür
Topraktan gelmişiz haktır başım gözüm üstüne
Ama gerek miydi ki bilmiyorum burada acı acı üstüne
İnanıyorum bitecek bir gün bu boş tantana
İşte o an da çıkacak karanlıklar aydınlığa
Erişmek için hedefe yürüyoruz adım adım
İlerleyeceğim versemde damarlarındaki son kanım
Ama takâtim mecalim kalmadı artık yaşamaya
Vakti gelince benim için de söndürecek tüm ışıklarını doğa
İnsanlar içinde ben kocaman bir yalnızım
Geçmiyor kimseye artık nazım ve niyazım
Arada sırdaş olur bana bazen boyalı duvarlar
İçimdeki öfke çığlıklarını bir bir sustururular
Zaman bu göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor
Haydi kaldır kafanı da bak kim kime mezar eşiyor
Yok çıkış kör kuyulardan aşık garip yolcuya
Kolay değil herkes dayanamaz hoyrat sancıya
Kayıt Tarihi : 4.6.2022 16:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!