Keşmekeş Şiiri - Ahmet Zekeriya Yıldız

Gündüz gibi kısalıyor,
Gece gibi uzuyorum.
Düşünceleri salıyor,
Yıldızları süzüyorum.

Ayı şakağa dayayıp,
Güneşi kana boyayıp,
Gerçek dünyada uyuyup;
Rüyalarda geziyorum.

Boğarak fikirlerimi,
Bine kattım birlerimi.
Sır olan şiirlerimi;
Bulutlara yazıyorum.

Bir cüceyim devi yenen,
Gemiyim dümensiz dönen,
Rotasızım gönül denen;
Okyanusta yüzüyorum.

İçemedim kana kana,
Doğduğumdan ben bu yana...
Herkes gibi ölüm bana;
Uzak değil, seziyorum.

Bir gün yalnız kalınca ten,
Anlamsızdır nasıl, neden.
Her adımda istemeden;
Mezarımı kazıyorum.