Keşmekeş Şiiri - Mim Yusuf Yıldız

Mut,
kat'a
ulaşamayacak onlara
acele çekilmiş bir ölüm telgrafı
gibi eski zamandan
onlar ki;
meteliğe kurşun sıkıp ıskalayanlardır,
ya da
karıştırıyorken tanrının not defterini / muzip
çocukken yalınışlıkla ezdiği
birkaç mısra karınca dizesinin
vicdan azabını yaşayanlardır...
dipboyası gelmiş 'söz'ler
kokutur ağzı / yalandan
her çıkmaz sokak merkezidir şehrin,
vermek için hırkanı
sokaklardayaşayançocuk'a / ivedi
budur hafızamı kaybettiğim son tablo / sanatsal...
mamafih / pelesenk olsun dillerde
seviştikçe tükeniyor nesli "insanlığın"
düşleri kanayan kadınlar
yamalı umutlar tükürüyor
yalınız adamlara
filhakika
kuşlar, yalınız Cemal Süreya hatırına uçuyorlar...

"yirmibirinci yüzyılda mutluluk; ruhun şerefsizliğidir."