Kelebeğim,
gecenin, sessizliğime dökülen tenhâlığında
kapanır yıldızlar üzerime ışıl ışıl
ışık şehrayinleri arasında gözlerine uzanır parmaklarım…
tebessümler uçuşur yüzümün gölgelerinde
yalnızlık duvarlarım çatırdar
saçlarının rüzgârının değdiği yer yangınımdır
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
